کشف دوردست‌ترین سیاهچاله کلان‌جرم فعال در داده‌های تلسکوپ «جیمز وب»
تاریخ انتشار: ۱۶ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۵۷۵۳۷
پژوهشگران با استفاده از «تلسکوپ فضایی جیمز وب»، سیاه‌چاله‌ای را کشف کرده‌اند که دوردست‌ترین سیاهچاله کلان‌جرم فعال شناخته‌شده تا به امروز است.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، کهکشان «CEERS ۱۰۱۹» که میزبان سیاهچاله باستانی است، تقریبا در اوایل تاریخ کیهان و فقط ۵۷۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اندازه نسبتا کوچک سیاهچاله واقع در مرکز CEERS ۱۰۱۹ تا حدودی یک معما است. در بیانیه «موسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور» که عملیات علمی جیمز وب را مدیریت می‌کند، نوشته شده: هنوز دشوار است که توضیح دهیم سیاهچاله چگونه این قدر زود پس از آغاز جهان شکل گرفته است.
ستاره‌شناسان مدت‌ها گمان می‌کردند که سیاه‌چاله‌های کوچک‌تر باید در روزهای اولیه عمر کیهان شکل گرفته باشند اما این مشاهدات، اولین مشاهداتی هستند که آنها را با چنین جزئیاتی نشان می‌دهند.
«دیل کوچوسکی»(Dale Kocevski)، پژوهشگر «کالج کلبی»(Colby College) که یکی از پژوهش‌های جیمز وب را سرپرستی می‌کند، گفت: پژوهشگران مدت‌ها می‌دانستند که سیاه‌چاله‌هایی با جرم کمتر در کیهان اولیه وجود دارند. جیمز وب اولین رصدخانه‌ای است که می‌تواند آنها را به وضوح ثبت کند. اکنون ما معتقدیم که سیاه‌چاله‌های با جرم کمتر ممکن است در همه جا وجود داشته و منتظر کشف شدن باشند.
سیاهچاله واقع در CEERS ۱۰۱۹ با استفاده از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب به عنوان بخشی از پروژه «بررسی علم انتشار زودهنگام تکامل کیهانی»(CEERS) کشف شد. این یک برنامه پژوهشی است که برای آزمایش و اعتبارسنجی روش‌هایی به منظور بررسی تاریخ کیهان در منطقه‌ای از فضای بین صورت فلکی دب اکبر و گاوران(Boötes) طراحی شده است. داده‌های جمع‌آوری‌شده برای این بررسی پیشتر هم ستاره‌شناسان را به وجد آورده‌اند.
«استیون فینکلشتاین»(Steven Finkelstein)، ستاره‌شناس «دانشگاه تگزاس در آستین»(UT Austin) گفت: تا پیش از این، پژوهش‌ها پیرامون جهان اولیه عمدتا نظری بودند. با جیمز وب نه تنها می‌توانیم سیاه‌چاله‌ها و کهکشان‌ها را در فواصل بسیار زیاد ببینیم، بلکه می‌توانیم اندازه‌گیری دقیق آنها را آغاز کنیم. این قدرت فوق‌العاده تلسکوپ جیمز وب است.
تلسکوپ فضایی جیمز وب توانست انبوهی از داده‌های طیفی را در مورد CEERS ۱۰۱۹ جمع‌آوری کند که ترکیب شیمیایی، جرم و سایر ویژگی‌های کهکشان را نشان می‌دهند. این داده‌ها نشان می‌دهند که کهکشان به طور فعال در حال تولید ستاره‌های جدید است. این احتمالا در نتیجه ادغام با کهکشان دیگری است که فعالیت سیاهچاله مرکزی CEERS ۱۰۱۹ را تغذیه می‌کند.
این بررسی علاوه بر شناسایی سیاهچاله در مرکز CEERS ۱۰۱۹، دو سیاهچاله کلان‌جرم دیگر را با جرم کمتر از آنچه معمولا در سیاه‌چاله‌ها در آن فاصله دیده می‌شود، پیدا کرد.
این دو سیاهچاله در هسته کهکشان‌های CEERS ۲۷۸۲ و CEERS ۷۴۶ قرار دارند که به ترتیب ۱.۱ میلیارد سال و یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ تشکیل شده‌اند. وزن هر کدام حدود ۱۰ میلیون خورشید است.
در مجموع، ۱۱ کهکشان با استفاده از داده‌های بررسی CEERS کشف شده‌اند که تصور می‌شود بین ۴۷۰ تا ۶۷۵ میلیون سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفته‌اند. به گفته پژوهشگران، داده‌های حاصل از مطالعه این کهکشان‌ها می‌توانند درک ستاره‌شناسان را در مورد چگونگی شکل‌گیری و تکامل ستارگان و کهکشان‌ها در طول تاریخ کیهانی متحول کنند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: تلسکوپ فضایی جیمز وب سیاهچاله کهکشان کنکور 1402 دانشگاه های علوم پزشکی سازمان سنجش دانشگاه تهران طوفان خورشیدی باتری لیتیوم یونی برگزیده ها قانون تقلب در کنکور کنکور 1402 دانشگاه های علوم پزشکی سازمان سنجش دانشگاه تهران سیاه چاله کلان جرم سیاه چاله تلسکوپ فضایی سیاه چاله ها کهکشان ها داده ها جیمز وب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۵۷۵۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چشمه‌ای کیهانی که فضا را با موادی معادل ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید آلوده می‌کند
جرم جریان گاز حاصل از انفجار‌های کیهانی ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید ما است.
در مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شده است، محققان مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی (ICRAR) نقشه‌ای با وضوح بالا از انفجار‌ها در NGC ۴۳۸۳ را نشان دادند. آنها توضیح دادند که ستارگان در بخش مرکزی کهکشان منفجر می‌شوند و باعث تشکیل ابر‌های عظیم و انتشار گاز‌ها و عناصر شیمیایی سنگین در مقادیر زیاد می‌شود.
این انفجار به غیر از هیدروژن، جریان خروجی بسیاری از عناصر سنگین مانند گوگرد، نیتروژن و اکسیژن را در فضا پخش می‌کند.
آدام واتس، نویسنده اصلی این مطالعه و یکی از همکاران پژوهشی در مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی، گفت: اینها ابزار‌های اساسی برای سیاراتی مانند زمین، و زندگی آنگونه که ما می‌شناسیم، هستند.
کهکشان NGC ۴۳۸۳ در خوشه کهکشانی باکره، یکی از نزدیکترین خوشه‌های کهکشانی به کهکشان راه شیری قرار دارد.
تیم تحقیقاتی مرکز بین المللی نجوم رادیویی با استفاده از داده‌های MAUVE Surveyor، یک ماهواره فرابنفش که ستارگان Virgo و دیگر صورت‌های فلکی را مطالعه می‌کند، نقشه با وضوح بالا را تهیه کرد. این نقشه فرصتی منحصر به فرد برای مطالعه جریان گاز در یک کهکشان مجاور به دانشمندان می‌دهد.
گاز‌ها از NGC ۴۳۸۳ با سرعتی در حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ثانیه (۴۴۷۰۰۰ مایل در ساعت) فوران می‌کنند.
این جریان گاز به قدری عظیم است که ۲۰۰۰۰ سال طول می‌کشد تا به انتهای ابر گازی برسد.
واتس گفت: پیدا کردن جریان‌هایی مانند این مورد بسیار نادر است، بنابراین هر بار که یک جریان جدید پیدا می‌کنیم، اطلاعات جدیدی به دست می‌آوریم که می‌توانیم از آنها برای درک فیزیک آنچه در حال رخ دادن است استفاده کنیم.
به گفته دانشمندان، این نوع خروجی‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که یک کهکشان به سرعت تعداد زیادی ستاره جدید را تشکیل دهد و این همان چیزی است که در مرکز NGC ۴۳۸۳ اتفاق افتاد.
اندکی پس از شکل گیری، بزرگترین ستاره‌ها به شدت منفجر می‌شوند و ابرنواختر‌ها را تشکیل می‌دهند.
چنین انفجار‌هایی گاز را از درون کهکشان می‌برد و باعث می‌شود که به بیرون جریان یابد.
واتس خاطرنشان کرد: گاز خارج شده از نظر عناصر سنگین بسیار غنی است، که به ما بینشی منحصر به فرد از فرآیند پیچیده اختلاط هیدروژن و فلزات در گاز جاری می‌دهد.
علاوه بر این، از آنجایی که این گاز سوخت خام برای تشکیل ستاره‌های جدید است، حذف آن توسط جریان خروجی روند تشکیل ستاره را کند می‌کند. این باعث می‌شود که جریان گاز عامل مهمی در تعیین سرعت و دوره‌هایی باشد که طی آن یک کهکشان می‌تواند به شکل گیری ستاره‌ها ادامه دهد.
کهکشان NGC ۴۳۸۳ یکی از معدود کهکشان‌هایی است که دانشمندان از طریق آن توانسته اند عناصر شیمیایی موجود در جریان خروجی را اندازه گیری کنند.
منبع: Interesting Engineering
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»